
Dag lieve lezer, hoe gaat het met je?
Hier gaat het leven gewoon zijn gangetje.
Ik ben creatief goed op dreef, wat niet wil zeggen dat alles wat ik teken of schilder van ‘goede kwaliteit’ is, of toonbaar is.
Het hoeft ook niet.
Ik gebruik mijn creatieve mogelijkheden als middel om het leven en alles wat daarbij hoort te ‘processen’… of te verwerken.
Al moet ik toevoegen dat het uitzicht op de lente en het herleven van de natuur ook een handje helpt.
Ik schrik wel een tikkeltje omdat het ineens wel weer snel lijkt te gaan.
Ik zie het uitbundige geel van de forsythia en al pril groene blaadjes op een krulwilg.
Ik loop elke dag wel een paar keer met de opmerkzaamheid van een speurneus op en neer in de tuin om te zien of er hier en daar niet weer iets nieuws de kop opsteekt, dat ik enkele uren ervoor nog niet had gezien.
Ik geniet van dat ontluiken.
Het vervult me met verwondering en dankbaarheid.
Het maakt me blij en gelukkig.
Op zo’n momenten lijkt het wel alsof ik gewoon zeeën van tijd heb, alsof tijd bijzaak is en er niet toe doet.
Ik heradem.
Als ik me dan aan mijn tafel bij het raam zet om iets te gaan schilderen, grijpen mijn handen naar kleuren die het witte papier omtoveren in een uitspatting van gelen, en er verschijnen vormen van ontluikende blaadjes die suggereren dat ze kronen zijn van bomen die na een winter in hun sapstroom voelen dat het tijd is voor lente en leven.
Ik hoop op voedende dagen.
Dagen die dragen.
Dagen die luchtigheid, licht en lichtheid brengen.
Dat wens ik je eveneens van harte toe.
Nog een heel erg fijne dag.
Dikke knuffel.
❤️