Niks

Dag lieve lezer, hoe gaat het met je?
Ik heb heel vaak aan je gedacht, maar daar heb je niet veel aan…
Al valt er ook wel iets te zeggen van: er wordt aan me gedacht, dat klinkt een stuk beter dan: ze zijn me vergeten.

Ik schrok zelf wel wat toen ik zag dat mijn laatste blogpost van oktober was. Dat is lang geleden.
Ik had mezelf dikwijls zitten aanporren.
Ik gaf mezelf behoorlijk wat duwtjes in de rug.
Ik verloor het geduld hebben met mezelf.
Ik vond dat het beter moest kunnen…
Dat het gewoon een kwestie was van eraan te beginnen.
Te herbeginnen.
Gewoon doorgaan.

Maar het ging niet.
Hoe harder ik mezelf vooruit probeerde te pushen, hoe meer ik leek stil te vallen. Al klopt dat niet helemaal.
Ik schilderde elke dag.
Ik was creatief bezig.
Ik dacht dat niks de moeite waard leek, of mooi genoeg was om op mijn blog te plaatsen.
Die contraproductieve manier van denken, het was niet oké.

Met mijn schrijven was nog meer aan de hand.
Ik kreeg geen woord op papier… terwijl ik gewoonlijk niet eens hoefde na te denken, schrijven ging vanzelf.
Maar nu niet meer.

Dat noemen ze een writer’s block of zo.
Het voelde in alle geval alsof alle woorden vastzaten. Vraag me niet waar want daar heb ik geen antwoord op.

Wikipedia zegt daar over: “schrijversblok is het tijdelijke onvermogen van een schrijver of componist om tot schrijven te komen. De schrijver is gedeeltelijk afhankelijk van factoren die niet onder zijn controle vallen, wat soms leidt tot een verlies van inspiratie…”

Hoe kan het dat ik kan schilderen, maar niet kan schrijven…
Terwijl die twee voor mij een soort Siamese tweeling waren.

Toch blijf ik hoop houden…
Dat is iets wat ik altijd doe, bij zowat alles wat me overkomt.
Pushen helpt gewoon niet… heb ik ondervonden.
Dus probeer ik rustig te blijven en te aanvaarden dat er soms gevoelens en emoties in de weg lijken te zitten, die niet wijken, eer ze de nodige aandacht krijgen…
Wat dat betreft ben ik behoorlijk hardleers…

Maar dat de software het nog doet draagt natuurlijk op een positieve manier bij aan de weg terug vinden.
Ik kan niet garanderen dat mijn schrijfsels top zijn, en het kan dat mijn schilderijtjes wat krakerig en haperig overkomen… maar het is wat het is.

Lieve lezer, ik wens je een dag vol hoop en goede moed.
De dag lijkt wel grijs te zijn, maar grijs heeft heus heel veel tinten en nuanceringen.

Dikke knuffel
❤️