Komaan, mannekes en meiskes, we slaan onze takkenbossen in elkaar en we zijn weg. Volg me maar. Ik weet wat ik doe hoor!
We zijn in gevaar.
Dat voelen jullie toch ook… die hete hittegolven… niet normaal!
Bosbranden… Rampen zijn het… voor alles wat leeft.
Met het water is eveneens van alles aan de hand. Soms te kort. Soms te veel. Soms te zuur…
‘Waar gaan we naartoe dan, opperboompa?’
Naar het oostelijk grote bomenwereldconclaaf natuurlijk.
Wat had je dan gedacht. We gaan onze wereld redden. We rechten onze sterke ruggen en dragen wat we kunnen met onze stevige takken.
Er worden bomen omgehakt… ergens… altijd wel… om soja te kweken en zo…
Hier en daar woeden er branden, die al dan niet zijn aangestoken door een of andere gek, of door de klimaatopwarming.
Hier en daar, da’s een understatement… zowat de hele wereld staat in brand.
Er worden dikke olijfbomen gekapt omdat ze ten prooi vallen aan een of andere zeldzame kever die een opbouw van meer dan honderden jaren teniet doet…
Er moet iets gebeuren!
We kunnen niet langer wachten.
De berichten zijn onrustwekkend.
Maar… Samen sterk, weet je wel.
‘Onze opperboompa is toch een krak… die weet altijd wel raad.’
Geen gefluister en geratel in de rangen… doorstappen.
Er is haast bij.
Onze sociale bomenzekerheid staat op de helling.
We moeten solidariteit tonen en zorgen voor mekaar…
Niet op lokaal niveau alleen.
Niet op Europees niveau…
Nee, globaal deze keer…
Kunnen jullie nog volgen…
We zijn er bijna hoor!
‘Opperboompa is een superboompa’…
Draag zorg voor de bomen.
Voor de kleintjes en de grote…
Plant een boompje als dat kan… want alle beetjes helpen.
Nog een fijne dag.
Dikke boomknuffel.
🌳
Het creatief paradijsje 