Dankbaar

Het wordt al een beetje later licht ‘s morgens. Dat is handig omdat ik dan niet zo heel vroeg op hoef te staan om te kijken wat de dag te bieden heeft.
Zoals elke dag begin ik met een wandeling met Chanelleke. Van zodra ik de dreef in loop zie ik in één oogopslag hoe de lucht, de wolken, het prille zonlicht zich op maat van de wind, ontvouwen.
Terwijl ik Chanelleke aan het vochtige gras en natte boomstammen liet snuffelen, hield ik mijn blik gericht op wat boven me gebeurde…
Er hing een donkere massieve wolk achter me, en waar de zon zou opkomen lag er ook een pakket grijs tot tegen de grond.
Het leek dreigend, maar er waren spelingen van oranje en geel, die het duister beroerden. Ik kon zien hoe de donkere rand van de lage grijze wolk begon op te lichten… alsof hij een zilveren randje kreeg.
Ik krijg hoop als ik een klein beetje licht in het donker zie.
Ik haastte me naar huis.
Toen ik in mijn tuin arriveerde, gebeurde het.
Alles leek open te breken.
Schoonheid maakt me dankbaar.
Schoonheid vervult mijn hart.
Schoonheid laat me volstromen met positiviteit en energie…
Ik zeg dankjewel.
Ik weet niet precies tegen wie ik dat zeg… tegen de wolken, tegen de zon… tegen iets hierboven…
Ik heb geen idee…
Hoe bedank ik een ‘universum’, vraag ik me af, voor een klein wonderlijk spektakel…
Ik weet het niet.
Maar ik doe het wel… dankjewel… merci…
Omdat ik weet dat die kleine en grote dankjewellekes belangrijk voedsel zijn voor mijn hart en ziel.
Ik wens je een heel erg fijne dag toe.
Dikke knuffel.

❤️