Het is een bezige dag geweest in het creatief paradijsje gisteren. Ik ben eens goed gaan zitten aan mijn tafel, alsof ik een zee van tijd had.
Door met dat gevoel van start te gaan en gewoon mijn natuurlijke flow te volgen, kon er heel wat gebeuren…
Opgeslokt door de deinende golven van creativiteit, was ik me noch van de tijd bewust, noch van andere besognes of pijntjes…
Zo groeide deze dame uit tot wie ze was. Hoeveel laagjes onder dit uiteindelijke resultaat zitten… heel veel. Dat maakt dat ze textuur krijgt… dat maakt haar karakter…
Naarmate ze wordt wie ze zijn wil, komt de vraag: wie is ze en wat wil ze van me, of wat is haar verhaal, wat heeft ze te vertellen… of wil ze gewoon stil zijn…
Ben ik het dan die spreekt?
Ben ik het dan die zwijgt?
Het is onduidelijk.
Lijk ik op haar?
Wil ik op haar lijken?
Gedachten en bedenkingen die even door mijn hoofd flitsen.
Ik wil ze gewoon laten zijn wie ze is.
Ze wil de wereld met alles er op eventjes van op de zijlijn bekijken.
Er gebeurt zoveel.
Niet alleen hier.
Het lijkt overal wel zo te zijn.
Ze ademt eens diep en kijkt stilletjes van op afstand toe.
Ze hult zich in een bubbel van rust.
Rust is er gekomen, bij mezelf, door haar de ruimte te geven…
Tekenen, schilderen is voor mij nooit vrijblijvend. Het is een vreemdsoortig proces, vol innerlijke dialogen en afwegingen.
Het bevrijdt.
Het is goed zo.
Ik wens je een heel fijne dag nog.
Dikke knuffel.
❤️
Het creatief paradijsje 