
Ik zit soms met moeilijke gedachten in mijn hoofd.
Wat die precies zijn is onmogelijk te zeggen, het is een vreemde mengelmoes van dingen die ik zie, of ooit zag, of hoorde, flarden van gesprekken, herinneringen, dromen, zaken waar ik mee bezig ben, of mee worstel… of gewoon boodschappenlijstjes, of onzinnige feiten, of datums… Je kan het zo gek niet bedenken, of het kan wel beginnen spoken… Het is soms rustig en dan begint alles zomaar te razen als een hogesnelheidstrein… probeer die dan maar eens te stoppen…
Gedachten zijn maar gedachten… het is zalig om mijn ogen te sluiten en ze ‘in gedachten’ te laten meedrijven met een sterke valwind, die ze dan bij het keren van de thermiek, met genoegen afgeeft aan de wolken… Die nemen ze mee en die dragen ze dan wel… Die kunnen dat… wolken zijn straffe fenomenen.
En ik ben er dan toch even vanaf.
Het gebeurt dat gebeurtenissen, herinneringen aan mensen, of voorvallen terugkeren… dat ze als vage schimmen in mijn gedachten blijven komen en gaan, soms heel wazig, of klaar als een klontje…
Het kan dat ik me dan een beetje ongemakkelijk begin te voelen over iets dat ik misschien wel dertig jaar geleden ooit heb gezegd, of net niet heb gezegd. Dat ik me begin af te vragen of ik hier en daar verkeerde keuzes heb gemaakt, of beslissingen heb genomen…
Als ik dan met wat weemoed, verdriet, of melancholie naar de voorbijtrekkende wolken kijk, dan kan ik zelfs hun tranen zien…
Wat moeten zij met die dwaze gedachten van mensen…
Het kan een wolk ook wel eens teveel worden…
Vooral als er heel veel mensen tegelijk beroep op hen doen.
Dan begint het zachtjes te druppelen…
Wij denken dat dat regen is…
Sommige wolken kunnen niet anders dan hun tranen met veel gedruis naar beneden storten…
Waar moeten zij met hun verdriet naartoe?
Ze hebben maar één mogelijkheid…
Het in de handen leggen van ‘Moeder Aarde’… omdat die wel met alles blijf weet… want tenslotte draagt zij al wat leeft…
Zij maakt de cirkel rond.
Zo krijgt elke traan een plaatsje, in het grote hart van onze planeet…
en kunnen we weer verder…
Ik wens je een fijne dag.
Misschien met een lach of een traan…
Dikke knuffel.
❤️