Er worden sprookjes, fabeltjes, verhaaltjes verteld aan kinderen, die ze gretig tot zich nemen en die ze heel levendig een blijvend plaatsje geven in hun fantasie en in hun herinneringen…
Kindjes worden groot natuurlijk.
Kleine meisjes worden groot… Het is me ook overkomen…
Innerlijke wijsheid hebben we allemaal… maar we vertikken het soms van ernaar te luisteren…
Als leeftijdsgenootjes liefjes krijgen, samenwonen, trouwen en op hun beurt kinderen krijgen… kan het dat er een gevoel van paniek komt opzetten… en de prangende vraag zich opdringt waarom het bij iedereen wel als vanzelf lijkt te lukken maar niet bij jou…
Op zulke momenten gebeurt het dat onbezonnenheid de overhand haalt. Alsof het een levendig geworden sprookje is dient een rode kikker zich aan… en we weten dat die vaak in een prachtige prins verandert, tenzij het natuurlijk een karmijnrode gifkikker is met niet zo’n schitterende bedoelingen…
Een overvliegende uil wil nog de aandacht trekken… maar het gaat om de kikker hé, niet om de uil. Dus laten we die passeren…
Ergens in de verte, heel ver weg, staat een tante nonneke… Natuurlijk was zij ook ooit een meisje dat naar sprookjes luisterde…
Al waren rode kikkers die in prinsen veranderden niet aan haar besteed. Zij had een andere boodschap gekregen bij het krijgen van haar roeping… Ze vond de eeuwige liefde in een onbereikbare god…
Er klinkt ergens in haar achterhoofd ‘gaat en vermenigvuldigt u’, of zoiets… nee dat was niet voor haar bedoeld natuurlijk…
Haar missie was anders… ja, nonnekes krijgen een missie…
Sommigen gaan naar de missies.
Anderen krijgen een andere taak…
Dit nonneke moest ervoor zorgen dat de opium zich niet verder kon verspreiden… Die papaverzaaddoos moest dichtblijven…
Het is een sprookje op zich…
Eentje van parallelle werelden, waarin ieder voor zich keuzes maakt en een eigen missie heeft…
Ik wens je een heel fijne dag.
Dikke knuffel.
❤️
Het creatief paradijsje 