Het jaar begint al aardig op te schieten.
Ik heb net zoals zovelen goede voornemens gehad, toch voor een dag of zo.
Want eens virussen en bacteriën toeslaan, heb je niks nog onder controle. Dat ondervind ik nog elke dag aan mijn water… of zo…
Van virussen gesproken…
Het spel zit weer op de wagen in de wereld nu de Trumpetter zelfs het Chinese coronavirus als politiek wapen kan inzetten…
Wie had dat kunnen denken… Ik niet.
Nu ja, van water gesproken…
We worden elke dag om de oren geslagen met regeltjes en reglementen en in het beste geval: gewoon richtlijnen…
Het sleutelwoord, de oplossing voor heel veel kwalen: bewegen… bewegen en nog eens bewegen.
Waarom niet gaan zwemmen, dacht ik…
Daarom zit ik nu vol goede moed aan de rand van het zwembad…
met duidelijk een aanval van koudwatervrees.
Nee, mijn goede voornemens ten spijt… dit is niet echt mijn plek…
Ik loop liever tussen de bomen… waarbij ik bij elke stap onder mijn voeten de dragende aarde voel, in gezelschap ben van vogeltjes die goedgemutst al heel vroeg zingen, die, verward door de veranderende seizoenen, al met hun nestjes in de weer zijn…
Mugjes, vliegjes, wantsen… ze zijn allemaal al wakker… ze nemen nu al zonnebaden in de prille voorjaarszon.
Alles is de kluts kwijt…
Ik ook.
Ik, ik krimp in elkaar bij de gedachte dat bomen moeten wijken voor zwembaden… alles wat in de weg staat of loopt, moet weg…
Ik vind dat geen prettige gedachte…
De wereld, tja, waar gaat die naartoe?
Dat vraag ik me wel eens af op een vroegochtendlijk uur… als de inspiratie het een beetje laat afweten, omdat iemand aan het tafeltje naast me veel te opdringerig mijn persoonlijke ruimte niet respecteert, en wil meelezen wat ik aan het schrijven ben…
Dit is een dag waarop ik dat niet goed verdraag…
Hij heeft dit ofwel meegelezen, ofwel toch uit zichzelf gesnapt…
want hij stapt met een zucht op.
Maar het is wat het is hé…
Ik moet roeien met de riemen die ik heb…
Zie, voilà, ik eindig toch weer in een klein bootje dat verder dobbert op het kabbelende water…
Het is niet omdat mijn inspiratie kwakkelt door omstandigheden, dat jij zelf niet bijzonder geïnspireerd kan zijn…
Ik wens je een heel erg fijne dag.
De zon is er en de vogeltjes… meer moet het soms niet zijn…
Dikke knuffel.
❤️
Het creatief paradijsje 