Een regenachtige dag aan de start van de donkere zes weken van het jaar. Lieve lezer, hoe gaat het met je?
Ik ben weer aan het schilderen…
Verf, kleur, papier… voedsel voor mijn ziel.
Ik zie het als zelfzorg.
Het is een manier om muizenissen kwijt te geraken, om gedachten te ordenen, of om in een flow te geraken waarin denken totaal overbodig wordt.
Dat is het leukst natuurlijk.
Mooi meegenomen in een hectische wereld.
Even ontsnappen. Even verlost. Even vrij. Even alles loslaten. Even in de wereld van de fantasie duiken. Even het toeval een kans geven.
Op mijn blad laten ontstaan wat wil ontstaan, zonder daar controle en sturing bij te geven. Wat komt, komt… intuïtief.
Ik heb mezelf voorgenomen geduldig te zijn.
Ik wil niets overhaasten.
Gewoon de tijd nemen om te verwerken.
Bepaalde dingen hebben een soort van ‘droogtijd’ nodig, voor ze effect hebben.
In dit schilderijtje liggen al negen lagen, denk ik…
Ik verlies de tel wel eens.
Het valt niet te reconstrueren.
Het is uniek.
Het is niet anders dan een afspiegeling van het leven.
Het is gelaagd.
Het is uniek.
Net zoals ieder mens, iedere situatie, elke vreugde, elk verdriet, elk gelukje, elke ergernis… alles is uniek.
Vergelijken met mekaar is soms verleidelijk, maar haalt op zich niet zo veel uit.
Ik wens je een heel fijne dag vandaag.
Dikke knuffel.
❤️
Het creatief paradijsje 