Dag lieve lezer, hoe gaat het met je?
Het nieuwe jaar is ingezet.
Ik wens je een goed, een vriendelijk, een draaglijk, een hartelijk jaar.
Het lijken veel dagen, maar uiteindelijk zijn ze ook zo weer weg.
Tijd is relatief.
Op moeilijke momenten vertraagt de tijd, terwijl geluk de tijd versnelt.
Tijd op zich lijkt wel een schilderij.
Soms is er vooraf een welbedacht plan.
Soms is het er intuïtief.
Soms probeer je iets toe te voegen, of probeer je wat bij te sturen, om toch een tikkeltje controle te houden over wat er komt… maar het lukt niet altijd.
Soms mislukt het grandioos.
Soms is het kwestie van gewoon aan beginnen.
Soms is moed nodig om verder te doen.
Soms blijft het letterlijk prutsen en ploeteren tot het iets wordt.
Soms komt er iets heel onverwacht.
Soms heb je niet eens in de gaten dat er iets heel bijzonders ontstond.
Soms lijkt opgeven de enige mogelijkheid…
Soms is het genoeg dat iemand je even weer op weg helpt, om te zien dat het mooi is en genoeg zoals het is…
Soms moet je loslaten, omdat dat de enige manier is die overblijft…
Soms is alles in wording.
Soms is het plots af.
Soms ontbreekt net die ene kleur die je zo nodig hebt.
Soms is het gewoon zwart wit.
Soms is het vol emotie.
Soms is het alleen maar plattekes.
Soms is het genoeg.
Soms te weinig.
Soms te veel.
Soms gaat het vanzelf.
Het is altijd wat.
Het kan natuurlijk te maken hebben met mijn ingebouwde drang om creatief bezig te zijn en te blijven.
Ik zie namelijk overal wel een schilderij in.
In het licht door de takken van de bomen, in een rimpel op het water, in de ogen van een toevallige passant… in de kleur van thee in een glas, in de wolken… overal is zo veel te zien en op te merken…
Dagen zijn te kort om het allemaal te bevatten.
En da’s goed.
Ik wens je een heel fijne dag in een pas begonnen jaar.
Dikke knuffel en tot een volgende keer.
❤️
Het creatief paradijsje 