Moetens en maggens

---

---

Dag lieve lezer, ik ben hier eindelijk toch geraakt… Oef.
Oh, hoe gaat het met je?
Ik raak altijd wat van slag bij hittegolven, dus de regen was uitermate welkom, voor mezelf en zeer zeker ook voor de plantjes.
Sommige die hun oren lieten hangen, komen er nu toch een klein beetje door. De natuur zijn gang laten gaan, het is niet zo eenvoudig.

Mijn schrijfmicrobe heeft me nog niet weer te pakken… Maar schilderen doe ik elke dag, dat is een ander soort microbe, of een virus, wie zal ‘t zeggen…

Ik klieder graag in oude boeken, die ik vooraf ‘prepareer’.
Daar is wel wat werk aan, maar het kan bijna gedachteloos.
Zo is het een tikkeltje een meditatief gebeuren… het brengt mijn rusteloze geest tot rust.
Een oud boek, een tweedehandsje, afgedankt in de commerciële wereld, ik geef dat graag een nieuwe kans…
Ook al zijn er voorwaarden: ingebonden, harde kaft, het papier mag niet te glad zijn, formaat moet aantrekkelijk zijn en zo…
Zo komen er bij oudere dingen toch nog lijstjes van ‘maggens en moetens’.

Al probeer ik wat mezelf betreft de ‘moetens’ zoveel mogelijk te beperken, en de ‘maggens’ wat meer in de verf te zetten…
Een voordeel van ouder worden lijkt me dat allerlei grenzen duidelijker worden… sterker ingekleurd door ervaringen en gebeurtenissen…
Soms wordt de noodzaak voor zelfzorg door het leven afgedwongen, dat is dan een prioritair ‘moeten’, omdat je anders nooit meer aan de ‘maggens’ toekomt…
Ik heb het afgelopen jaar heel veel geleerd.
Hoe het was als ze de grote ‘K’ op mijn pad gooiden…
hoe het is om ermee om te gaan… hoe het is om onhandigheden bij de mensen rond mij te zien.
Of om mensen te zien afhaken, en daar heel verdrietig over worden.
Of om te horen dat het nu toch allemaal ‘over’ is… terwijl dat niet zo voelt.
Een ingedrukte ‘K’-knop heeft geen delete-knop…
Ingedrukt is ingedrukt.

Ik was niet van plan dit te schrijven, omdat daar liefst over gezwegen wordt… Maar goed: ook dit is wat het is.
Confrontatie met zo’n enge dingen, het hoeft niet toch?

Misschien bleef mijn schrijfmicrobe gewoon weg, omdat ik dingen uit de weg bleef gaan.
Uiteindelijk zoekt zoiets toch zijn ‘way out’…
Ik ben niet zo dapper, niet zo moedig, ik ben soms bijzonder onhandig… daar heb ik me stilaan wel mee verzoend.

De zon schijnt vandaag iets minder hevig, de temperatuur is draaglijk.
Ik vind dat goed.
Ik wens je een heel fijne dag.
Elke dag is bijzonder.
Dikke knuffel.
❤️