Mijn hoofd kan soms redelijk zwaar wegen.
Hoe dat zo gekomen is?
In mijn hoofd, wellicht in mijn hersenen dan, liggen herinneringen, ervaringen, daar zit alles wat ik geleerd heb opgeborgen.
Zo voelt het toch…
Ik denk dat daar ook alles nog zit wat ik allang vergeten ben.
En da’s heel wat, vermoed ik.
Aangezien ik in een aardige ‘opruimstemming’ verkeer, en mijn creatief paradijsje al een beetje heb aangepakt, zal het wellicht geen kwaad kunnen van ook in mijn hoofd een beetje ruimte te maken.
Maar hoe doe ik dat?
Het is niet zo dat ik ergens een klepje kan openen of een ritsje kan openzippen en er een spons kan over halen, of een zwabber…
Ik denk dat ik daar nog even moet over nadenken, over hoe dat precies moet.
Het komt weer eens op hetzelfde neer: loslaten.
Weg met wat niet dient.
Weg met wat alleen maar belast.
Weg met wat in de weg zit.
Weg met wat niet meer bijgehouden moet worden.
Stel dat ik het kan.
Loslaten.
Stel dat er ruimte vrijkomt in mijn hoofd…
Wat ga ik daar dan mee doen?
Met wat ga ik die dan vullen?
Voilà, en dan ben ik weer vertrokken.
Waarom niet gewoon de vrijgekomen plaats leeg laten?
Iets leeg kunnen laten zijn.
En dan bedenken dat herinneringen en ervaringen niet alleen in mijn hoofd zitten, maar ook in mijn lichaam ergens opgeslagen liggen…
Oei, oei, oei…
Er is nog werk aan de winkel.
Maar eerst weer een beetje stil worden en laten zijn wat is.
Dat is vast al een heel mooi begin.
Ik wens je een heel fijne dag.
Dikke knuffel.
❤️
Het creatief paradijsje 