Doel

---

---

Er staan nog enkele roosjes met knopjes in mijn tuin. Die hebben tevergeefs hun best gedaan om het in het najaar nog zover te schoppen. Het is wel mooi dat ze het tenminste proberen…
Het zal de ingebouwde drang zijn die hen daartoe aanzet.
Ze kunnen niet anders, omdat rozen een doel hebben: hun fantastische schoonheid aan de wereld laten zien.
Kleur en geur brengen en mensen tot verwondering en bewondering aanzetten.
Meer verwacht een roosje dan ook niet.

Ik, als mens dan, twijfel soms wel eens…
Wat is mijn doel dan?
Soms weet ik het en dan weer vergeet ik het.

Misschien denk ik te groots, te breed, te ‘onmogelijk’.
Dan denk ik ‘pff’… zou het kunnen dat ik gewoon geen doel heb?
De gedachte die daar kan op volgen is dat het leven geen zin heeft.
En da’s existentiële materie…

Ik ben nogal op zoek naar verstilling, en rust.
En naar eenvoud.
Naar het eenvoudig maken van zaken die moeilijk zijn of blijken.
Het is geen vanzelfsprekende zoektocht.

Maar wel heel boeiend.

Het beeld van de roos schuift weer op de voorgrond.
Ik moet meer zijn als een roos.
Proberen gewoon op een intuïtieve manier schoonheid te brengen in de wereld waar mensen zich nogal eens lijken te verliezen in schijnbeelden en oppervlakkigheid.

Iedereen kan stralen en schitteren als een roos.
Want ‘t zit vanbinnen hé.
Diep vanbinnen zit de schoonheid.

Ik wens je een fijne dag, waarop je betoverend kan zijn als een roosje, waar je je ook bevindt op je pad.
Dikke knuffel.

❤️