Deze februarimaand is een eigenaardige tijd.
Ik heb ze nog in mijn geheugen zitten als een periode waarin het nog hard kan vriezen en sneeuwen… Dit jaar hebben ze eens iets anders gedaan… of is dit dé nieuwe trend door de klimaatverandering?
Warm, winderig, stormachtig met pittige regenvlagen.
Als er iets in de lucht hing de voorbije weken dan was het ‘beweging’…
Wolken vlogen zo snel dat ze amper te volgen waren.
Ik ben een echte angsthaas bij zo’n weer en ontij.
Vooral als ik dingen hoor rondvliegen… zou dat een dakpan zijn?
Is dat er een van mij?
Gaat straks mijn hele dak eraf? …
Ja, die vragen trekken een spoor van vernieling door mijn geest.
Ik probeer dan nog de ontspannende diepe buikademhaling, die ik kan als de beste, al zeg ik het zelf… maar echt lukt dat nu niet.
Ik ging met bibberende handen en vingers toch aan mijn tafel zitten in mijn creatief paradijsje, eventjes toch doopte ik mijn rossige synthetische borstel in de verf en zette een aarzelende streep op papier. Blauw.
Zo koel mogelijk…
De borstel was ook al niet mijn favoriet maar leek bijzonder goed bij de sfeer te passen…
Toen Neltieke hard begon te blaffen en me met schrikoogjes aankeek, omdat ze net als ik weer iets ‘verdachts’ had gehoord… gaf ik er de brui aan…
Stormen Ciara van vorige week en Dennis van gisteren…
ik zie ze niet graag in volle glorie op de weerkaarten verschijnen.
Het schilderij bij deze dag is niet het product van recentelijke zondagse huisvlijt.
Het is een tijd geleden opgezet in een van mijn kunstzinnige dagboeken… Het is niet af.
En er hoort een ander verhaal bij dan wat gezeur over de onmacht bij stormen…
Maar wat het wel weergeeft is ‘beweging’…
Iets wat ik gisteren zelf amper deed en waar ik amper toe kwam omdat alles rond me leek te vliegen, heen en weer te dansen, op te stijgen en te vallen… kortom er was beweging te over in de lucht…
Ik keek toe in de hoop dat het snel voorbij zou gaan…
Het is voorbij!
Ik kan deze ochtend opgelucht ademen…
de gezuiverde lucht diep mijn buik in zuigen en alle stress en onnodige spanning met een hoorbaar ontspannener zucht de hemel in blazen…
Ik spring als een jong veulen op mijn stalen ros, en zie in het passeren de prachtig gele kleur van mijn narcissen…
Joepie… de lente komt vast wel snel nu…
Het is een andere dag.
Ik wens je een fijne dag.
Een mooie maandag vol positieve energie…
Dikke knuffel.
❤️
Het creatief paradijsje 