Wat zie je?
Zie je iets?
Zie je meer dan wat nuances van kleuren…
Zwart, blauw, turkoois, magenta?
Zie je ze zoals ik ze zie?
Ik stap.
Ik kijk.
Ik zie een knotwilg, een fantastische boom is dat, eentje met karakter… gegroefd, gedraaid, knoestig…
Meer is er niet nodig om mijn hart te stelen, en mijn blik vast te houden.
Ik verlies mezelf in het kijken naar de diepe dalen, de onverwachte openingen, de verwarde takken en chaotische schors.
Op mijn wandelingen trekt hij me naar zich toe, en telkens ziet hij er een beetje anders uit. Het licht maakt het boeiend, iedere keer opnieuw. Soms in ochtendlicht, soms in tegenlicht, soms in zonlicht, avondlicht… en hier, toen ik de foto nam, gewoon diffuus licht…
Zo’n boom vertelt…
Hij spreekt over een oude wijze olifant…
Hij vraagt of ik hem zie…
Ja, natuurlijk… Er zit een olifant in gebeeldhouwd… Kijk maar…
Ik word rustig vanbinnen en luister naar zijn stilte.
Alles wordt stil.
Adem.
Ademloos.
Dat het een natte grijze dag is, is irrelevant.
Dat ik zowat met mijn voeten in het water sta, doet er niet toe…
Hoelang ik kijk, bewonder, luister… ik heb geen idee…
Mijn wortels grijpen ook diep in de aarde…
Ik ben goed geaard nu…
Ik sta krachtig en stevig op mijn voeten.
Dankjewel knotwilg.
Mercikes olifant.
Ik voel me sterk als een boom, met een touch van olifant…
Krachtiger dan dit kan bijna niet…
Het is misschien een moment van besef, van het gevoel dat alles voedt en stroomt…
Ik ben vol dankbaarheid voor dit tijdloze ogenblik.
Als ik me goed bewust ben van deze kleine geschenkjes, voel hoeveel deugd ze doen, komt het vast wel goed met me…
Het zijn pareltjes.
Het zijn vitamientjes voor de ziel.
Misschien ben ik ook de olifant…
Een met alles.
Gesterkt en gedragen…
Ik wens je een heel fijne dag.
Dikke knuffel ❤️
De foto hierboven heb ik een beetje bewerkt… een beetje naar mijn hand gezet… creativiteit vindt altijd een weg…
Het creatief paradijsje 