Ik heb mijn keuken geschilderd… nee, geen schilderij, maar de muren, bedoel ik, met verfborstel en rol, in een warm honingkleur, dan lijkt het daarbinnen altijd een beetje zomer.
Hoekjes en kantjes genoeg, het duurde wel een eeuwigheid, maar het is af.
Ik sta vermoeid uit te puffen voor de hor aan de achterdeur.
Ik zie twee vreemde vogels recht op me afkomen… In een adembenemende duikvlucht, steken ze hun grijpgrage klauwen of tenen mijn richting uit… hoe dreigend ook, ze landen zachtjes… elk op een schouder. Daar klampen ze zich aan vast, alsof ik de enige reddingsboei ben op een woelige zee.
Ze lijken wel en toch niet op elkaar… Ze beginnen kwetterend elk hun verhaal te vertellen… Ze hebben op hun vlucht heel wat roddels opgepikt, en deze moet hen kennelijk wel van het hart…
Hun kuifjes zwiepen op en neer en met veel omhaal rolt de aangedikte roddelpraat uit hun snavels, die niet stilstaan van de ervaren emotie, bij hun versie van wat ze hebben gehoord…
Ze kwebbelen steeds luider… ik hoor het verschot van mijn luistervinkende buurvrouw.
‘Oh, nee, ach, dat is toch niet mogelijk…’, hoor ik haar zuchten…
Ik hoor haar klamme voeten over haar terras naar binnen pikkelen…
Ik hoor haar rommelen in haar keukenkast…
‘Wacht… ik kom subiet’, roept ze met een schetterende stem die de vogels overklast…
Door het gat in de haag komt ze aangehold met een volle pot zout…
vergetend dat ze druipend van het badschuim en poedelnaakt stilvalt op een meter van mij af… als een trein die een noodstop heeft moeten maken…
Ze prevelt haar versie van de roddels… wat zij gehoord heeft daarover aan den Aldi, en in ‘t dorp, klinkt nog straffer…
Ik ontfutsel haar met alle beleefdheid die ik in me heb het zout… en ik strooi het kwistig en rijkelijk in het rond…
Roddels moet ik altijd met een korrel zout nemen.
Het is me een raadsel dat mijn buurvrouw in haar haast toch wist dat een dosis zout welkom zou zijn… Blijkbaar is ze een heel intuïtieve dame… had ik niet van haar gedacht…
Ach, ook dit verhaal is vast sterk gezouten… wellicht is er niets van waar, geen enkel woord… het zou best kunnen…
Ik wens je een fijne dag.
Dikke knuffel.
❤️
Het creatief paradijsje 