Dag lieve lezer, hoe gaat het met je vandaag?
Ik knik je goedendag toe.
Hier gaat het een beetje op en af… Het ene moment lukt het al wat beter dan het andere.
Het is negentien december zie ik. Dat is een eigenaardige dag.
Heel lang geleden kuste ik voor ‘t eerst een jongen… Raar dat ik dat net onthouden heb, het was een heel klungelig moment.
Het was een grijze, kille dag. Ook dat weet ik nog.
De kasseien waren nat en glibberig. Dat was toen.
Ik leef in het nu, blijf ik mezelf voorhouden.
Al moet ik me wel eens op de vingers tikken als ik wegglijd in memory lane…
Ik ging vroeg wandelen met Chanelleke.
De ochtendkleuren waren adembenemend mooi. Daar laad ik mijn batterijtjes mee op. Dan kan ik weer even verder.
De veelbelovende tinten roze, oranje, met vleugjes paars en wat hemelsblauw zijn verdwenen. Wat ik nu zie is grijs, met wat gemiezer.
Toch breng ik wat opbeurend en goed nieuws.
De curve van het afnemend daglicht is aan het afplatten.
Nog even stagneert ze en dan begint ze aan haar klim naar prille lente en tintelende zomer…
Dat is een curve waar ik me kan aan optrekken.
Dat biedt perspectief.
Dat laat geloven dat er toekomst is.
Dat geeft hoop.
Ik blijf hoop houden.
Ik kan niet zeggen dat alles wel goed komt, want dat kan niet, er is te veel gebeurd dit jaar natuurlijk.
2020, we zullen het niet licht vergeten.
Ik wens je een fijne dag.
Ik wens je de moed toe om hoopvol te blijven.
Ik geef je een dikke knuffel.
We komen er wel.
Het licht komt dichterbij.
❤️
Het creatief paradijsje 
Heel mooi met inspiratie!….Paul
LikeLike
Dankjewel voor ‘t compliment.
LikeLike