Dag lieve lezer, hoe gaat het met je?
Het is een hele tijd geleden dat ik hier nog eens op het appel verscheen. Dat had zo zijn reden. Misschien weet je wel hoe dat kwam, dus ga ik daar ook niet dieper op in.
Ik ben heel blij en dankbaar dat je aan me gedacht hebt, dat betekent heel veel voor me…
Op de weegschaal van wat kan en wat niet of nog niet kan, is het raadzaam goed te doseren…
Het is wat me te doen staat…
Rekening houden met mezelf, met wat is… en dat kunnen verdragen.
Ik geef mezelf de tijd om kleine stapjes te zetten.
Niet mezelf voorbij rennen.
De moed hebben om af en toe stil te staan.
Ik heb de afgelopen tijd veel bijgeleerd.
Hoe het voelt om te incasseren.
Hoe het voelt om mijn lot in de handen van anderen te leggen.
Hoe het voelt om hulp te zoeken en te aanvaarden.
Hoe het is om te voelen hoe onze veronderstelde zekerheden ons plots op een eiland van pure kwetsbaarheid kunnen doen belanden.
Hoe het voelt om letterlijk op een keerpunt te staan.
Hoe het voelt om heel bewust en diep vanbinnen te beseffen dat er iets moet veranderen.
Hoe het voelt om alles los te laten, en te kijken wat er daarna komt… zonder me daarin op te jagen.
Hoe is om me verkreukeld te voelen.
Lieve lezer, ik wens je een heel erg fijne dag.
Ik zie al wat blauw tussen de wolken, en de zon verdrijft de nevel… en de kreukels worden ooit gewone rimpelingen…
Alles komt goed.
Dikke knuffel
❤️
Het creatief paradijsje 