
Dag lieve lezer, hoe gaat het op deze donderdagochtend?
Ik heb het eerste wandelingetje van de dag er al op zitten.
Het heeft deugd gedaan. Het helpt om de dag op een fijne manier op gang te trekken… Het is een soort ritueel waar ik als het kan niet van afwijk. Het liefst van al stap ik tussen de bomen wanneer de nacht de hand reikt aan de dag… Het moment dat de wissel van donker naar klaar gebeurt, is voor mij iets heel speciaals.
Het is een overgang, een doorgeven, het aanzetten van een ander ritme… Ik zou liefst in dat moment blijven… maar soms heeft de dag iets dringends… dat kan ik niet tegenhouden…
Loslaten en opnieuw beginnen… Elke dag weer…
Ik kijk graag rond, ik zie zo graag kleur en alle nuances… Dat ik dat kan zien is een rijkdom op zich… Het is zo voedend voor mijn hart en mijn ziel.
Een blinde kan dit niet in zich opnemen en sommigen, die het zouden kunnen zien, nemen het niet eens waar door de gejaagdheid van het leven, en de nervositeit van de wereld en zichzelf…
Toen de avond viel gisteren zat er heel mooi roze en lila in de lucht… Een magisch tafereel dat snel weer weg was… maar het inspireert.
Ik heb de indrukken van de dag meegenomen naar mijn tafel bij het raam, waar ik in gezelschap van Neltieke de kleuren heb neergelegd op het papier. Een impressie van een dag…
Een dag met groen, ros, geel, roze, paars, wat blauw… een kans om alles te verbinden in alle vrijheid.
Het was een goede dag.
Ik wens je een heel fijne dag.
Een dag vol schakeringen en nuanceringen…
Dikke knuffel
❤️