Dag lieve lezer, hoe gaat het met je op deze mottige (nee, sorry, ik bedoel) motregenachtige maandagmorgen…
Gaat het? Of niet?
Lastig?
We hebben niet alles in de hand…
Gelukkig maar misschien… wel wat frustrerend…
Ik begrijp het…
Ik heb genoten van het mooie zonnige herfstweer de afgelopen dagen. Wandelend de kleurrijke bladeren horen ritselen onder mijn stappende voeten… Het ging vanzelf. Het deed zo’n deugd…
Mijn moeilijke zomer, die hoe heftig ook, zo goed als ongrijpbaar aan me is voorbij gegaan, kon ik even vergeten en genieten van wat gewoon voor het grijpen lag.
Dat zijn kleine grote gelukjes… geschenkjes op mijn te belopen weg.
Daar ben ik bijzonder dankbaar voor.
Die kleine grote cadeautjes helpen bij het verwerken en verteren van soms groot verdriet, of pijn… Ze milderen de zwaarte, ze zijn katalysatoren die moeilijke gevoelens en emoties helpen transformeren in iets wat draagbaarder en draaglijker is…
Uiteindelijk kom ik wel uit op een plek waar nieuw evenwicht goed aanvoelt… anders dan het ooit was, maar toch aanvaardbaar.
Zelfs bij motregen en afgevallen blad stap ik verder op mijn pad.
Het ligt er wat glibberig en ondergebladerd bij… maar met kleine aandachtige stapjes vind ik het wel. Als het nodig is sta ik eventjes stil, of ga ik enkele stapjes achteruit…
Ik geraak wel op mijn bestemming…
Ik gun mezelf de tijd om de plek te vinden, waar genoeg rust is om te aanvaarden wat was en is.
Dag lieve lezer, ik wens je een fijne dag.
Dikke knuffel.
❤️
Het creatief paradijsje 