Dag lieve lezer, ik ben blij dat je er weer bent.
Het is even geleden dat ik nog eens iets schreef. Ik begon het wat te missen. Misschien moet ik nu wel proberen terug in de flow te geraken. Het is wat het is. Forceren heeft geen enkele zin.
Het lijkt wel bijna zomer. Hebben we de Belgische lente overgeslagen? Aprilse grillen?
Ook dit is wat het is.
Ik ging buiten aan mijn tafel zitten, ik had verf en een schilderpalet, en papier… Penselen was ik vergeten.
Ik was wat aan het snoeien geweest en enkele wilgentakjes leken me wel uit te dagen… Ik hou van wilgen. Het werd schilderen met wilgentakjes. Ik liet het zinderen van kleur, van blauwe lucht, exploderende natuur bij me binnenkomen… Het kon moeilijk anders, zo fel is het licht.
Ik trok een takje door wat geel en ‘geselde’ mijn blad. Er ontstond al iets. Het was een begin, een start van een tijdspanne waarin denken noch tijd er toe doen. Dat zijn zalige momenten, die zich soms zomaar aandienen, waar ik volledig in het nu vertoef, en loskom van zorgen en gepieker. Dat is mindful.
Mindful dat van zelfs komt. Zomaar.
Dat komt als een geschenk.
Tja, van wie komt het dan?
Een geschenk wordt gegeven.
Maar wie gaf me dat gevoel waar zovelen naar hunkeren: gewoon kunnen en mogen zijn in het ogenblik, zonder meer, zonder minder, zonder moeten…
Als we er niet naar zoeken, komt het onverwachte.
Dan komt het zomaar uit de lucht vallen.
Dat lijkt vanzelfsprekend, maar dat is het niet.
Er is iets groters dan onszelf dat ons kansen geeft, mogelijkheden biedt om enkel dankbaarheid te kunnen voelen.
Ondertussen was het kleurenpalet ook op mijn blad zichtbaar. Een afspiegeling van een moment, van iets dat zindert.
Van iets dat ongrijpbaar is, en niet uit te leggen valt.
Wanneer het gevoel van zindering wat stopt, en ik kijk met mijn ‘verstand’ naar wat op mijn papier staat, zie ik twee bomen.
Het beredeneren herbegint.
Ik wens je een heel fijne dag, met kleine fijne zalige geluksgevoeletjes.
Dikke knuffel en een pootje van Neltieke…
❤️
Het creatief paradijsje 