Stoffélia, de schildpad heeft zich een hééél erg lange winterslaap gepermitteerd dit jaar.
Het was gezellig en knus en aangenaam in haar nest.
Hoe zij het ook draaide of keerde…
ooit moest ze alweer, zij het op haar eigenste tempo, de wijde wereld intrekken… op zoek naar fris groen en andere vitamientjes, en misschien gezelschap… wie weet…
Ze rekt zich eens uit om haar stramme knoken en spieren weer in de plooi en op gang te krijgen…
Het kraakt dat het een lieve lust is.
Ze is altijd al wel een diesel geweest… die komen nooit supersnel op tempo… daar heeft ze zich al heel lang geleden mee verzoend.
Ze is niet meer van de jongste, vandaar…
Maar ook dat heeft ze aanvaard.
Aarzelend maar toch heel vastberaden strekt ze haar nek, werveltje na werveltje, mooi rechtop.
Ze opent haar ogen en kijkt in de diepte van het grote staalblauwe uitspansel boven haar rug.
De wind waait hard en ze krijgt zin om terug weg te kruipen…
Ze houdt niet van die schrille tonen van zijn noordenlied.
Nee, Stoffélia, dat ga je niet doen… wegkruipen, hoe durf je… klinkt het kordate stemmetje van haar interne criticus…
Ach, dat is er ook nog… ik was er net zo aan gewend dat die zweeg, dacht Stoffélia.
Er lijkt iets vreemds aan de hand met de wereld…
Heb ik iets gemist, vroeg ze zich met grote en toenemende nieuwsgierigheid af…
Ze luisterde met ingehouden adem of ze niks kon opvangen van een verre tamtam…
Ze kon er niets begrijpelijks van maken… het klonk als ‘corona’…
Lekker, die wafeltjes, dacht Stoffélia… watertandend… of zijn het koekjes?
Terwijl ze zich aan haar eerste vertwijfelde stapjes waagt, over een ongemakkelijk lang grasveld heen, begrijpt ze dat ze in een andere wereld is terechtgekomen…
Overspannen kindjes, denkers zonder oplossingen…
Om het helemaal te snappen moet ze die hoge bergtop over, waarachter vast een heel diep dal volgt…
Als ik maar over die scherpe richel geraak, stel dat ik daaraan blijf hangen… wie moet ik dan bellen?
Stoffélia is moedig…
Zo moedig en dapper als maar zijn kan…
Ze maakt zich wel wat zorgen…
Ze moet vooruit…
Hoe dan ook.
Er is geen weg terug…
Fijne dag nog…
Stapje na stapje de nieuwe wereld verkennen.
Dikke knuffel.
❤️
Het creatief paradijsje 