Dag lieve lezer, hoe gaat het met je?
Ik hoop dat het goed met je gaat, dat wens ik je toe…
Het is een hele tijd geleden is dat ik nog iets op deze blog schreef…
Ik had, eerlijk gezegd, de fut niet…
Het komt zoals het komt.
Soms raken dingen in een knoop.
Soms zitten er kronkels in de weg, die eerst willen ontkronkeld worden, voor je weer verder kan. Het lijkt logisch, maar vaak ongemakkelijk, omdat die knopen op onverwachte en minst passende tijdstippen je pad kruisen, of je plannen in de war sturen…
Een knoop komt doorgaans niet alleen…
Als je er een lospeutert, zit er een volgende onder… en nog een…
Geen beginnen aan…
Er kwam niets meer uit mijn handen, en mijn pen.
Wanneer ik wou schilderen bleef het blad leeg.
Het creatief paradijsje en dus in het bijzonder ikzelf, was de kluts kwijt.
Dat ik niets moest forceren, mezelf de tijd moest geven om weer adem te vinden, en zo… voelde ik wel, maar het dan ook effectief doen, is toch een ander paar mouwen…
Ik zat onder mijn waterwilg wat te mijmeren over het leven, toen ik duidelijk licht en schaduw zag op zijn stam… die boom is nog volop in de groei, net zoals ik…
Ik ging met hem in gesprek…
Ik vroeg hem wat ik moest doen, omdat ik het zelf niet meer wist…
Heel zachtjes waaierden zijn bladeren me zijn goede raad toe…
Probeer het luchtige licht te vinden en voel dat alleen net het besef van schaduw de weg opent naar het waarderen van het licht…
Ik hoorde en voelde wat hij zei…
Nog zo jong en al zoveel wijsheid heeft die boom.
Dat inzicht deed me het verlangen voelen om penseel en verf te halen, en op een kladje te proberen iets van dat moment te vangen…
Is het naar werkelijkheid geschilderd, zijn de kleuren wat ze horen te zijn… geen idee… Wellicht niet.
Het hoeft ook niet.
Het is geen wedstrijd.
Het is een klein ogenblik laten komen wat komt…
Het belang zit in het moment zelf…
In de weg ernaartoe.
Ik wens je een heel fijne dag.
Dikke knuffel.
❤️
Het creatief paradijsje 